Jonge Scheidsrechters Opleiding in actie in Zweden
Voor het eerst een internationaal toernooi fluiten
Gemaakt door: Carlijn Kleinpenning
Oss/Göteborg – In dit verslag ga ik jullie vertellen over mijn ervaringen van het fluiten van de Partille Cup in Göteborg, Zweden als eerste internationale toernooi. Dit zal ik doen vanaf het moment dat ik te horen kreeg dat ik mocht gaan, tot het moment dat ik weer ben geland in Amsterdam na een week vol ervaring en gezelligheid.
Woensdag 6 februari
We gaan even terug in de tijd. Deze dag heb ik het telefoontje gekregen met de vraag of ik samen met een groep van de Jonge Scheidsrechters Opleiding mee wil gaan naar Göteborg om te gaan fluiten op de Partille Cup. Dit zou mijn eerste internationale toernooi zijn, dus uiteraard zei ik ja. Vanaf deze dag was het vooruitkijken en aftellen tot misschien wel een van de grootste ervaringen tot nu toe.
Dinsdag 14 mei
Met nog 1,5 maand te gaan tot het vertrek naar Zweden, beginnen de eerste voorbereidingen en komt de eerste informatie binnen. Ondanks dat het nog anderhalve maand is, kijk ik er erg naar uit en kan niet wachten totdat we ons eerste internationale toernooi gaan fluiten.
Dinsdag 28 mei
Eén maand voor vertrek. Vandaag krijgen we voor het eerst informatie van onze contactpersonen uit Zweden. Dit jaar doen er maar liefst 350 scheidsrechters uit 35 verschillende landen mee, om meer dan 5.000 wedstrijden te fluiten. Het is dus niet zomaar een internationaal toernooi, maar gelijk ook een van de grootste van Europa.
Dinsdag 25 juni
5 dagen voor vertrek naar Zweden ben ik officieel klaar met school en kan ik de laatste voorbereidingen treffen. En omdat ik echt niet meer kon wachten, ben ik vandaag begonnen met het inpakken van mijn koffer…nooit geweten dat ik zoveel mee kon nemen.
Zaterdag 29 juni
Nu komt het wel ineens heel dichtbij. Echt de allerlaatste spullen inpakken en dan zijn we klaar voor vertrek. Omdat we zondagochtend al om 05.30 uur op Schiphol worden verwacht en we dus rond 03.00 uur uit bed moeten, duik ik maar eens vroeg het bed in. Niet de warmte, maar het enthousiasme en de spanning zorgen ervoor dat ik niet veel slaap terwijl ik op mijn wekker kijk hoelang ik nog moet wachten voordat ik eindelijk mag gaan.
Zondag 30 juni
Ondanks de weinige slaap vertrek ik fris en met veel zin naar Schiphol. Eindelijk is het zover en begint het avontuur pas echt. Vandaag krijgen we ook onze polo’s zodat we als groep goed te herkennen zijn.
Na een vlucht van 1,5 uur landen we in Göteborg, om vervolgens met de bus en tram naar onze verblijf accommodatie te gaan. Eenmaal aangekomen snel de spullen uitpakken en kennismaken met onze contactpersonen en collega scheidsrechters die net zoals ons eerder zijn gearriveerd. Om meteen goed van start te gaan, hebben we de eerste technische meeting voor onze groep waarin de belangrijkste afspraken nog een keer duidelijk herhaald worden.
De rest van de middag zijn we vrij, de een gaat slapen en de ander gaat formule 1 kijken. We sluiten de eerste dag af met het gezamenlijk eten en een technische meeting vanuit de organisatie. Niet te laat naar bed, want we moeten uiteraard wel fit zijn deze week.
Maandag 1 juli
Vandaag komen de meeste teams en scheidsrechters aan. Na een goed ontbijt gaan we kijken bij de heren van u17 die hun eerste wedstrijd spelen tegen IJsland.
Na de wedstrijd zijn we met de hele groep naar de hoofdlocatie Heden gelopen. Ondanks dat er nog geen wedstrijden waren en de tribunes leeg waren, was het heel indrukwekkend om daar rond te lopen. Bij de ingang hangen alle vlaggen van alle deelnemende landen en ook de tribunes bij de hoofdvelden waren mooi om te zien, je krijgt gelijk weer een gevoel van spanning en enthousiasme om te gaan fluiten.
’s Middags waren we vrij en hebben we in kleinere groepen de stad bekeken, om vervolgens weer met de hele groep te gaan kijken bij de tweede wedstrijd van de heren u17 tegen Roemenië.
Eenmaal gegeten en terug op onze slaaplocatie, merk je pas echt hoe groot het allemaal is. De hal van het schoolgebouw waarin wij slapen met alle scheidsrechters stond vol, te bedenken dat dit waarschijnlijk nog niet eens de helft was. Ook het kennis maken met verschillende scheidsrechters uit verschillende landen maakt dit toernooi speciaal.
Vandaag hebben we vanuit de organisatie een mooi roze wedstrijdshirt gekregen, als speciaal aandenken aan deze 50ste editie van de Partille Cup.
Dinsdag 2 juli
Het toernooi kan vandaag eindelijk beginnen. Vandaag fluiten we op Härlanda Park en we fluiten gelijk vijf wedstrijden. De eerste wedstrijd is een fijne binnenkomer, omdat het verschil tussen de teams enorm is. Hierdoor kan je even wennen aan het toernooi fluiten, want het is toch net iets anders dan een wedstrijd fluiten in Nederland. Dit was gelijk te merken doordat je alle communicatie in het Engels moet doen en daardoor net wat meer tijd nodig hebt.
Woensdag 3 juli
Vandaag is de langste en zwaarste dag van het hele toernooi en ook gelijk de dag waar we het langste moeten reizen naar onze locatie Ruddalen. Om 06.00 uur de wekker, goed ontbijten en op naar het veld om daar in totaal 10 wedstrijden verspreid over de hele dag te fluiten, met om 20.20 uur de laatste wedstrijd.
Een toernooidag met 10 wedstrijden is vermoeiend doordat je iedere wedstrijd met volle concentratie moet fluiten…belangrijk in dit soort wedstrijden is dat je momenten zoekt om je rust te pakken. Dit is vooral te merken aan de laatste twee wedstrijden waarin het lastig is om er met de volle aandacht bij te blijven.
Donderdag 4 juli
Na een korte nachtrust konden we ons opmaken voor de derde wedstrijddag, waar we zouden fluiten op Heden. Deze locatie mag gezien worden als de hoofdlocatie van het toernooi.
Ik persoonlijk vind het gaaf dat wij ook op deze locatie mogen fluiten, omdat je hierbij toch net iets meer het gevoel van de grootte van het toernooi meekrijgt. Tribunes rondom de velden 1 en 2 en de lange rij met vlaggen die alle deelnemende nationaliteiten vertegenwoordigen, maakt het plaatje van het toernooi compleet.
Toch zit er aan deze dag ook een persoonlijk minpunt. Helaas valt Roos in de eerste wedstrijd uit met een scheurtje in haar kuit. Ondanks dat fluit ik nog drie wedstrijden samen met iemand van onze groep.
Vrijdag 5 juli
Vandaag beginnen de knock-out wedstrijden, wat ervoor zorgt dat er net iets meer druk en spanning bij de teams en de wedstrijden komt kijken. Omdat we pas rond 11.00 uur hoeven te fluiten, kunnen we eerst even uitslapen om vervolgens vier wedstrijden te knallen.
De knock-out fase brengt voor ons als scheidsrechters ook meer spanning mee, omdat je zeker in deze wedstrijden geen fout wil maken die alles beslissend is voor welk team doorgaat en welk team afvalt.
We wisten niet zeker of we genomineerd zouden worden om op zaterdag de finaledag te fluiten. Daarom ga je de laatste wedstrijd in met het idee dat je net iets meer moet genieten, omdat het wellicht de laatste wedstrijd van het toernooi kan zijn.
Zaterdag 6 juli
De finalerondes worden vandaag afgewerkt en dat betekend dat er van de 350 scheidsrechters een selectie gemaakt gaat worden wie er mag fluiten. Vanuit onze groep zijn 3 koppels geselecteerd om één of enkele wedstrijd te fluiten. Ik ben vandaag vrij en ga met de andere kijken op Heden. Naast onze 3 koppels zijn er ook nog enkele teams van Handbalschool Brabant actief in de finalerondes. Deze teams gaan wij uiteraard als Nederlandse groep supporteren.
Zondag 7 juli
Na een week vol leerzame en leuke momenten, vertrekken we vandaag weer naar huis. Enerzijds vind ik dit ontzettend jammer aangezien het echt een geweldige ervaring was, maar anderzijds is het ook wel weer fijn omdat deze week heel veel energie heeft gekost.
Ik ben van mening dat we als groep, maar ook als koppel terug kunnen kijken op een week vol nieuwe ervaringen en mooie momenten die ik voor geen goud had willen missen. Op naar volgend jaar!
